بی هیچ بحثی آل پاچینو یکی از خشم آلود ترین بازیگران نسل خودشه.هنوز هم با وجود تغییرات جزئی که در طول چند دهه کرده،چیزی بهتر از زمانی که آل پاچینو در فیلما از کوره در میره نیست. بعضی از فیلمایی که اون این کارو میکنه ممکنه جز بهترین فیلماش نباشه (البته درمقایسه با فیلمای قبلی)اما چیزی سرگرم کننده تر از دیدن آل پاچینو وقتی که عصبانی میشه نیست.تو این فیلما می تونید اونو تو این حالت ببینید.
The recruit
Any Given Sunday
The Devil’s Advocate
پاچینو در نقش شیطان.خیلی خوب به نظر میاد اما اتفاق افتاد،خیلی با شکوهه. پاچینو با اجرای منطقی خودش تو بیشتر صحنه ها ، تماشاگرو با حسی از امنیت دروغی آروم میکنه اما وقتی شیطان بودنش آشکار میشه،بقیه فیلمو با یاوه گویی و جار و جنجال مثل یه دیوونه ادامه میده.چی بهتر از فریاد پاچینو که میگه"ما داری میایم بیرون،تفنگا دارن جار میزنن!"
Scent of a Woman
نه تنها آل پاچینو برای این نقش(نقش یه سرباز کهنه کار کورکه در معرض خودکشیه) جایزه اسکارو برد،بلکه یه استانداری رو درست کرد که از اون به بعد تموم خشمگین شدناش بااین نقش مقایسه میشد.گاهی وقتا تو فیلم داد میزد"هو-ها!" عبارتی که از افسر ارتش که آل رو برای این فیلم آموزش می داد یاد گرفت که با آل پاچینو مترادف شده که به سرعت خاطره این فیلمو تو ذهن طرفدارای فیلم ایجاد میکنه.
Dick Tracy
پاچینو در نقش یه تبه کار شروره که مدلی برابر تمام تبه کارای دیگست.پاچینو با حالت روانی گونه ی دائم که تو فیلم داره ،عصبانی و ناراحت میشه و سر پیانیست که کارشو خوب انجام نمیده داد میزنه انگوشتاشو میشکونه و تو گوش معشوقه خودش(مدونا) میزنه در حالی که با اصرا میگه"به تو مربوط نیست.من همه کار توام!"خیلی با نمکه.
Scarface
تو این فیلم گنگستری محبوب، پاچینو به بهترین شکل ایفای نقش میکنه.پاچینو فقط تو یه صحنه دیوونه نمیشه،تو تمام فیلم یه چنین حالتی رو داره!به عنوان تونی مونتانا سلطان کوبایی کوکائین،اون فرصتای زیادی برای جار و جنجال داره.تو پایان فیلم آل که مصرف زیاد کوکائین روش تاثیر گذاشته هر دفعه یه چیزی میگه ،مثل"به دوست کوچولوی من سلام کنید!"
Dog Day Afternoon
The Godfather Part 2
حتی پدر خوانده قسمت دوم،از بهترین فیلمای آل پاچینو، خالی از این صحنه های جذاب و تماشاگر پسند از آل نیست.بعد از فهمیدن این که همسرش بچه رو سقط کرده و وانمود میکنه که سقط،غیر عمدی بوده،آل پاچینو کنترل اعصابشو از دست میده و میزنه تو گوش زنشو و داد میزنه"هرزه،تو دیگه بچه های منو نگه نمیداری! این صحنه اونقدر مهمه که ازش با آغاز کار پاچینو به عنوان یه دادزن سریالی یاد میشه.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر